Związek Radziecki był niewątpliwie największym imperium XX wieku. Piłkarska reprezentacja ZSRR odnosiła wiele spektakularnych sukcesów na arenie międzynarodowej. W 1991 roku nastąpił jednak rozpad Związku Radzieckiego, a wraz z nim zakończyła się złota era ich narodowego zespołu. Pomijając kilka wyjątków, takich jak wyczyny reprezentacji Rosji na Euro na 2008, czy wyniki osiągnięte przez rosyjskie i ukraińskie zespoły, kondycja ich piłki nożnej leci na łeb na szyję. Nie ma już zawodników, którzy by wzięli na siebie ciężar gry. Brakuje charakterów, trzymających zespół w kupie, a także umiejętności. Co by się jednak stało, gdyby marzenie Putina się spełniło? Pomijając niepotrzebne wątki polityczne, jak wyglądałaby obecnie reprezentacja ZSRR?

Skrzydła niewątpliwie należałyby do Ukraińców. Moim pewniakiem na prawej flance jest Andriy Jarmolenko. Zawodnik Dynama Kijów jest jak czołg, który biegnie po skrzydle i kopie z taką siłą, by zabić. Wielokrotnie już pokazywał się z dobrej strony. Był motorem napędowym zespołu, który w 2015 dotarł do półfinału Ligi Europejskiej i miał duży udział w awansie reprezentacji Ukrainy na Euro 2016. Strzelił też gola rewelacyjnym Islandczykom w pierwszym meczu eliminacji MŚ 2018.

Drugie skrzydło by przypadło Yewhenovi Konoplyance . On i Yarmolenko byli jedynymi zawodnikami, którzy nie zawiedli na Euro 2016. Skrzydłowy jest wypożyczony z Sevilli do Schalke. Nie podbił Primera Division, jednak każdy, kto zna się na piłce, wie, że jest świetnym zawodnikiem. Może sezon w Bundeslidze pozwoli mu wrócić na właściwy tor.

Między nimi, na pozycji nr 10 umieściłbym oczywiście Henrikh Mkhitaryana. To jedyny zawodnik z Armenii, który by się znalazł w tym zestawieniu. Jego sytuacja w Manchesterze United nie jest najprzyjemniejsza. Gra ogony, a nikt się przecież nie spodziewał takiego obrotu spraw. Niejeden postawiłby duże pieniądze na to, że Juan Mata od przyjścia Ormianina pójdzie w odstawkę, jednak doświadczony Hiszpan gra bardzo dobrze i Mourinho nie ma powodów, by go zmieniać. Pamiętajmy jednak, że to dopiero początek sezonu i wiele się może zmienić, a Mkhitaryan miał w poprzednim sezonie chore statystyki. Był w końcu najlepiej dryblującym zawodnikiem Bundesligi. Stąd też brak takiego zawodnika w tym zestawieniu byłby grzechem. Jego zmiennikiem lub kompanem mógłby być Ałan Dzagoyew . Jest to zawodnik, który trochę przespał dobry moment na odejście z Premier Ligi, jednak bez wątpienia jest największym zawodnikiem reprezentacji Rosji. Jego brak było doskonale widać na Euro 2016, kiedy to reprezentacja Rosji po prostu się wygłupiła.

Na szpicy widzę Artema Dzyube albo Fedora Smolova. Napastnik Zenitu uchodzi za najlepszą ‘dziewiątkę’ Sbornej, jednak Czerczesow stawia częściej na tego drugiego. W tej kwestii ufam byłemu trenerowi Legii i wiem, że widzi w nim lepszego piłkarza od kapryśnej gwiazdy Zenitu.

Na pozycji defensywnego pomocnika znalazłaby się prawdziwa niespodzianka. Widzę tam Odila Akhmedova , kapitana reprezentacji Uzbekistanu i kolegę Artura Jędrzejczyka z Kubania Krasnodar . Uzbek jest bardzo dobry w odbiorze piłki. Umie też nieźle, niestandardowo podać piłkę. Czasem zdarzy mu się też ustrzelić gola, jednak do jego obowiązków należy głównie destrukcja. To solidny zawodnik, który gdyby nie pieniądze, drzemiące w rosyjskiej lidze, grałby najprawdopodobniej w niezłym Europejskim klubie.

Jego kompanem z formacji powinien być Taras Stepanenko . Z reprezentantem Ukrainy wiąże się ciekawa historia. 1 maja 2016 roku jego Szachtar Donieck podejmował w Lwowie Dynamo Kijów. Gospodarze wygrali spotkanie 3:0, a wspomniany pomocnik strzelił jedną z bramek. Po jej zdobyciu podbiegł do trybuny gości i ucałował herb na swojej koszulce. Taki ostentacyjny gest nie spodobał się Domagojovi Vidzie – obrońcy Dynama, który jest chłopem prostym i jak taki właśnie chłop najprościej podszedł i strzelił mu w japę. Do bójki dołączył się Andriy Jarmolenko i po chwili na murawie była już regularna bitka. Konflikt między zawodnikami było widać jeszcze na Euro, niemniej jednak trener Szewczenko przekonał piłkarzy Dynama i Szachtaru do zakopania topora wojennego i po konflikcie między zawodnikami nie ma już śladu.

Obrona obecnej reprezentacji ZSRR składałaby się z zawodników różnych narodowości. Na lewym skrzydle najlepszym wyborem byłby Vitaly Dienisov z Lokomotiwu Moskwa . Reprezentant Uzbekistanu byłby już drugim Uzbekiem w tym zestawieniu. Jest szybki, ale nie gra aż tak dobrze w ofensywie, jak by mógł. Niemniej jednak sprawdza się w destrukcji i wydatnie wspomógł swój zespół w zdobyciu Pucharu Rosji w zeszłym sezonie.

Obok niego powinien wystąpić doświadczony Vasilij Berezutskiy. Reprezentant Rosji mocno zawalił Euro, jednak wciąż jest pewnym punktem swojego zespołu, a jego doświadczenie byłoby tutaj nieocenione. Osobiście, w przypadku formowania reprezentacji ZSRR to jemu powierzyłbym funkcje kapitana.

Drugim ze środkowych obrońców powinien być oczywiście Yaroslav Rakitskiy . Filar Szachtara Donieck i reprezentacji Ukrainy jest bardzo doświadczony. Mimo młodego wieku od lat występuje w prawie wszystkich meczach tych zespołów. Na portalu Transfermarkt jest wyceniany na tym samym poziomie, co Sven Bender czy Kamil Glik, więc źle z nim na pewno nie jest. Powinien jednak spróbować sił gdzieś poza Ukrainą. Może Legia go wyciągnie? Haha.

Na prawej obronie jedynym wyborem jest Roman Shishkin . Tyle państw, tyle ludzi, a brak sensownych prawych obrońców. Reprezentant Rosji wydaje się jedynym rozsądnym wyborem. Jest doświadczony, ale nie zdziadziały. Widać nie bez powodu Artur Jędrzejczyk jest uznawany za najlepszego prawego obrońcę Premier Ligi.

Na bramce właściwie jedyną słuszną opcją jest Igor Akinfeev . Od odejścia Małafeeva jest on zdecydowanym i niekwestionowanym numerem jeden w reprezentacji Sbornej. Niejednokrotnie ratował też im tyłki. Co więcej, jest też najważniejszym zawodnikiem swojego klubu. CSKA Moskwa od lat gra i od lat dostaje baty w Lidze Mistrzów. Jednak gdyby nie ten pan o niezbyt sympatycznym spojrzeniu, ich wyniki byłyby dwucyfrowe.