Bramka: Fernando Muslera – wychowanek urugwajskiego Wanderers Montevideo, z którego w 2006 roku został wypożyczony do Nacional Montevideo, w którym jednak pełnił rolę rezerwowego. Mimo niewielu okazji do gry, talent młodego Urugwajczyka został dostrzeżony przez między innymi klub ze stolicy Włoch – Lazio, do którego przeszedł w lecie 2007 roku, za 3 miliony euro.

W barwach Biancocelestich Muslera występował przez 4 lata, podczas których największym sukcesem było zdobycie Pucharu Włoch oraz Superpuchar w 2009 roku. W 2011 wraz z reprezentacją Urugwaju sięgnął po najwyższe trofeum w Południowej Ameryce na szczeblu reprezentacyjnej – Copa America. Następnie, jeszcze w tym samym roku przeniósł się do Galatasaray Stambuł, z którym zdobył trzykrotnie Mistrzostwo oraz Puchar Turcji.

Lewa obrona : Aleksandar Kolarov – obecny piłkarz Manchesteru City w barwach którego dwukrotnie sięgał po Mistrzostwo Anglii oraz Puchar Ligi, a także po jednym razie Puchar Anglii i Tarczę Wspólnoty. Zanim reprezentant Serbii dołączył do ekipy z wysp, rozpoczął swoją karierę w serbskim  FK Čukarički Stankom, jednak po spadku klubu w 2005 roku, przeniósł się do lokalnego rywala -  OFK Beograd, barw którego bronił 2 lata.

Kolejnym przystankiem w karierze obrońcy było już Lazio, z którego drużyną zdobył Puchar i Superpuchar Włoch, po czym w 2010 roku przeniósł się za około 23 miliony euro do klubu z Etihad.

Środek obrony:

Alessandro Nesta – legenda zarówno w klubach Lazio, którego jest wychowankiem, Milanu  jak i reprezentacji Włoch, z którą w 2006 roku zdobył tytuł Mistrza Świata.

Do szkółki Biancocelestich trafił w 1985 roku, a na debiut w pierwszej drużynie musiał czekać do 1995. W barwach Lazio zdobył ostatnie jak dotąd Mistrzostwo Włoch w 1999 roku, Puchar UEFA, Superpuchar Europy, a także po dwa razy Puchar oraz Superpuchar Włoch.

W 2002 roku przeniósł się za 30,5 miliona euro do innego klubu z Serie A – AC Milan. W koszulce Rossonerich Nesta osiągnął jeszcze więcej sukcesów, zdobywając dwukrotnie Mistrzostwo Włoch, Puchar Włoch, Superpuchar Włoch, dwukrotnie Ligę Mistrzów oraz Superpuchar Europy, a także Klubowe Mistrzostwo Świata.

Po zdobytym drugim tytule Serie A w 2011 roku, Alessandro rozstał się z włoskim klubem na rzecz występującego w MLS Montreal w którym spędził rok. W późniejszym okresie związał się jeszcze w 2014 na niewiele ponad miesiąc z indyjskim Chennaiyin FC, po czym postanowił ostatecznie zakończyć karierę w styczniu 2015.

Jaap Stam – swój pierwszy występ w dorosłej piłce nożnej zaliczył w 1992 roku w barwach FC Zwolle, z którego po roku odszedł do Cambuur Leeuwarden  które jeszcze w tym samym sezonie zaliczyło spadek. W 1995 Stam wrócił do Eredivisie, przechodząc do Willem II Tilburg, jednak po pół roku dostał propozycję transferu do PSV Eindhoven, w którym zdobył swoje pierwsze Mistrzostwo Holandii, a także Puchar oraz Superpuchar.

Po dobrych występach w Holandii, Jaap został zakupiony przez Manchester United za 17 milionów euro. Jako Czerwony Diabeł, zdobył trzykrotnie Mistrzostwo Anglii, Ligę Mistrzów, Puchar Anglii, Ligę Mistrzów oraz Puchar Interkontynentalny. Po udanej przygodzie na wyspach, za kwotę około 25 milionów euro, Stam przeniósł się tym razem do klubu ze stolicy Włoch – Lazio.

W barwach stołecznego klubu Holender zdobył „wyłącznie” Puchar , a po 3 latach w Rzymie przeniósł się do bardziej utytułowanego klubu - AC Milan, w którym zwyciężył przeciwko swojemu staremu klubowi w batalii o Superpuchar Włoch. W 2006 roku, Jaap powrócił do Holandii, lecz tym razem do Ajaxu Amsterdam, gdzie ponownie zdołał zatriumfować we wszystkich krajowych rozgrywkach, po czym w 2007 roku zakończył karierę.

Prawa obrona: Massimo Oddo – swą karierę rozpoczynał w Renato Curi Angolana, skąd następnie trafił do juniorskiej drużyny Milanu. Jednak ze względu na brak możliwości gry w pierwszym składzie, klub ze stolicy Lombardii wypożyczał go do klubów takich jak Fiorenzuola, Monza, Prato, Lecco, Monza czy Napoli, po czym pozwolił mu w 2000 roku odejść definitywnie do Hellasu, gdzie zadebiutował w Serie A.

Po dwóch latach spędzonych w Weronie, Oddo przeszedł za 1,5 miliona euro do Lazio, gdzie zaliczył swój debiut w Lidze Mistrzów oraz zdobył swoje pierwsze klubowe trofeum – Puchar Włoch. W międzyczasie jako reprezentant Włoch, wywalczył ze z drużyną Azurrich Mistrzostwo Świata. Po udanych występach w barwach Biancocelestich, Massimo powrócił za 7,5 miliona euro do Milanu, w którym udało mu się wygrać Ligę Mistrzów, Superpuchar Europy, Klubowe Mistrzostwo Świata oraz Mistrzostwo Włoch.

Do piłkarskiego CV piłkarza należy jeszcze dopisać Bayern Monachium do którego w 2008 roku trafił na zasadzie wypożyczenia, tak samo jak w przypadku z US Lecce w 2011. Rok później Włoch zakończył karierę.

Pomoc:

Dejan Stanković – Serbski pomocnik, który początki swojej przygody z seniorską piłką nożną przeżywał w FK Crvena Zvezda, gdzie został uznany za Był uznawany za największy młody talent jugosłowiańskiej piłki. W barwach „Gwiazdy” udało mu się sięgnąć po Mistrzostwo oraz Puchar Jugosławii, a także w wieku 19 lat stał się najmłodszym kapitanem drużyny w historii klubu.

W 1998 roku przeszedł do Lazio za kwotę 15 milionów euro, gdzie już w debiucie zdobył swojego pierwszego gola. Serb szybko przebił się do wyjściowej jedenastki i stał się ważnym zawodnikiem. Jego największymi sukcesami jako piłkarza Biancocelestich były trofea takie jak Mistrzostwo Włoch, Puchar Włoch, Superpuchar Włoch, Puchar Zdobywców Pucharów oraz Superpuchar UEFA.

Pracowitość piłkarza poskutkowała przydomkiem „Smoka” oraz transferem do Interu Mediolan za jedyne 4 miliony euro, co było powodem ciężkiej sytuacji klubu. W niebiesko-czarnej części Mediolanu Dejan powiększył swój dorobek o kolejne Mistrzostwa i Puchary Włoch, Superpuchar a także pierwszy w karierze Puchar Ligi Mistrzów oraz Klubowe Mistrzostwo Świata, a latem 2013 roku zakończył karierę.

Diego Simeone – wychowanek argentyńskiego Vélez Sarsfield, który już po trzech latach w 1990 roku trafił do włoskiej Pisy Calcio. W 1992 roku trafił do hiszpańskiej Sevilli, aby po dwóch sezonach przenieść się do Atletico Madryt z którym zdobył Mistrzostwo oraz Puchar Hiszpanii.

W 1997 powrócił do Włoch, przyjmując ofertę Interu Mediolan w którym zdobył Puchar UEFA, a po dwóch latach przeszedł do rzymskiego Lazio, gdzie wywalczył Superpuchar UEFA, Mistrzostwo, Puchar oraz Superpuchar Włoch. W 2003 ponownie zawitał jako piłkarz na Vicente Calderón, gdzie występował do 2005, a następnie zakończył karierę w argentyńskim Racing Club.

Jako reprezentant Argentyny, dwukrotnie wygrywał turniej Copa América (1991 i 1993), a także zdobył srebrny medal na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie.

Pavel Nedvěd – swą karierę zaczynał w 1991 w Dukli Pradze, skąd po roku przeniósł się do lokalnego rywala – Sparty. W barwach klubu ze stolicy Czech sięgał trzykrotnie po Mistrzostwo Kraju oraz raz Puchar Czech. W 1996 roku, zaraz po zdobyciu z kadrą narodową Czech srebrnego medalu Mistrzostw Europy, przeniósł się za 3,5 miliona euro do Lazio z którym osiągnął Mistrzostwo, Puchar oraz Superpuchar Włoch a także Puchar Zdobywców Pucharów i Superpuchar UEFA.

Latem 2001 roku, za 41,2 milionów euro, stał się piłkarzem Juventusu Turyn w którym ponownie sięgnął po Scudetto, Superpuchar, dotarł z ekipą Starej Damy do finału Ligi Mistrzów (w którym ostatecznie nie zagrał przez nadmiar żółtych kartek), a także zostały mu wręczone nagrody Piłkarza Roku FIFA oraz Złota Piłka France Football w 2003 roku. W 2009 roku Czech zakończył karierę.

Antonio Candreva – jego pierwszym profesjonalnym klubem była Ternana Calcio, z której odszedł po 3 latach, w 2007 roku do Udinese Calcio, w którym zaliczył swój debiut w Serie A. Nie dostawając szans na grę w pierwszym zespole, Włoch był wypożyczany do takich klubów jak  Livorno, Juventus, Parma, Cesena i Lazio. Dopiero ten ostatni, w 2013 roku zdecydował się na wykupienie piłkarza za 8,2 miliona euro.

W barwach Biancocelestich sięgnął po raz pierwszy po klubowe trofeum – Puchar Włoch. Dobre występy zarówno w klubie jak i reprezentacji Italii (między innymi na Euro 2016) spowodowały duże zainteresowanie zawodnikiem, a w końcu transfer do innego klubu z półwyspu apenińskiego – Interu Mediolan (22 miliony euro).

Atak:

Hernán Crespo  - „El Polaco” – taki był jeden z nadanych mu przydomków gdyż jest to Argentyńsczyk mający polskie korzenie. Karierę rozpoczął w rodzimej lidze w River Plate z którym już zdobył dwukrotnie Mistrzostwo Argentyny oraz Copa Libertadores. Już w 1996 roku przeniósł się do Europy, a dokładniej do włoskiej Parmy. Z drużyną Ducali Hernán sięgnął po Puchar, Superpuchar Włoch oraz Puchar UEFA.

Dobra gra zaowocowała transferem do Lazio za 55 milionów euro, w którym Argentyńczyk ponownie sięgnął po Superpuchar Włoch. Po 2 latach spędzonych w stolicy Italii, piłkarz przechodził kolejno do Interu Mediolan, Chelsea Londyn (z którą sięgnął po Mistrzostwo Anglii oraz Tarczę Wspólnoty), AC Milan (kolejny Superpuchar Włoch).

W 2006 powrócił na stałe do Włoch, ponownie dołączając do Interu, najpierw na zasadzie wypożyczenia a potem definitywnie. Dopiero wtedy sięgnął po swoje pierwsze w karierze z trzech zdobytych w klubie Nerazurrich Mistrzostw Włoch. Kolejnymi przystankami była Genoa FC oraz ponownie Parma, po której w 2012 roku zakończył karierę.

Miroslav Klose – kolejny w tym zestawieniu piłkarz z polskimi korzeniami urodzony w Opolu. Na początku kariery występował w FC Homburg, a następnie w 1. FC Kaiserslautern. W 2004 przeniósł się do Werderu Brema, aby trzy lata później trafić za 15 milionów euro do Bayernu Monachium.

W stolicy Bawarii, Niemiec zdobył dwukrotnie Mistrzostwo oraz Puchar Niemiec, raz Superpuchar Niemiec, koronę Króla Strzelców Bundesligi w 2006. W 2011 „Miro” trafił do klubu ze stolicy Włoch – Lazio, w barwach którego sięgnął w 2013 roku po Puchar Włoch. W 2016 roku zakończył piłkarską karierę.

Jako reprezentant Niemiec również odnosił sukcesy takie jak Mistrzostwo Świata, Wicemistrzostwo Europy czy też Tytuł Króla Strzelców  na Mistrzostwach Świata w 2006 roku.

A tak mogłaby prezentować się wyżej przedstawiona jedenastka Lazio: